MojePolaszki

Miejsce zadumy i pamięci, przystanek w coraz obłędniejszym biegu żywych. Każdy z cmentarzy jest wyjątkowy, ma bogatą historię. Do takich należy cmentarz parafialny w Starych Polaszkach, niewielki, bardzo zadbany. I piękny, jeżeli w ogóle można tak powiedzieć o cmentarzu. O dacie jego powstania nie wiemy nic pewnego. Najstarsze nagrobki pochodzą z1923 roku.

Wszakże nietrudno się domyślić, że zanim powstał obecny cmentarz, gdzieś zmarłych musiano grzebać.

Prawdopodobnie w czasach, kiedy ziemią polaszkowską władali cystersi, grzebano zmarłych wokół kościoła. Z protokołu wizytacyjnego z 1780 roku dowiadujemy się, że cmentarz poza wsią był niepotrzebny, gdyż dzieci zmarłe bez chrztu chowane były na polu koło krzyża lub pod statuą św. Jana
Nepomucena. Dzisiaj wspomniane w protokole miejsca są niemożliwe do ustalenia. Natomiast czasy nam bliższe są już solidniej opisane.

W 1925 roku cmentarz parafialny w Starych Polaszkach piękniał. Dzieciaki na święto lasu posadziły wokół cmentarza żywopłot, kilka lat później zasadzono krzewy i
drzewka ozdobne. O zasadach grzebania decydowała stara tradycja chrześcijańska, która jednoznacznie nakazuje chowanie zmarłych na osi wschód – zachód.